Goede vraag. Ik ga es de tijd nemen om daar over na te denken.

Omdat ik de laatste tijd steeds meer probeer te zeggen wat ik voel, benoem ik al langere tijd deze tijd af en toe krachtig in lelijke woorden.  Zoals “shittijd” of “klotetijd “. Dat is natuurlijk niet netjes om dat zo te zeggen.

Maar deze woorden geven wel heel duidelijk weer hoe ik deze tijd beleef.
Ik vind dat ik veel wensen moet inslikken en dat ik me aan moet passen.

Veel kan niet. En dat vind ik heel netjes gezegd, lastig.

Moeilijker word het als ik dieper ga graven in mezelf.
Want als ik mijn gevoel toelaat komt er veel verdriet naar boven. Ik heb verdriet over de tijd die voorbij is gegaan ,de tijd waarin ik allemaal dingen die eerst gewoon waren niet meer kan doen.

Voel jij je somber, eenzaam of angstig en moe in deze tijd van de coronapandemie?

Ben je sneller prikkelbaar als anders?
Of voel je je vaker eenzaam,  moe en angstig of somber?
Vind je het lastig om een dagritme te vinden?
Voel je je vaker verdrietig in deze tijd?
Mis je sociaal contact?
Vooral nu in deze coronapandemie?

Praat je daar over met de mensen in jouw omgeving?
Mogen je gevoelens er zijn ? Angst, somberheid of moeheid, prikkelbaarheid of verdriet ?
Mag je daar openlijk over praten van jezelf? En van je omgeving?

Heb jij last van verdriet, boosheid, gemis, verlies en ben je misschien in de rouw? Nu in deze coronatijd?

Vind je dat grote woorden voor jou gevoelens in deze coronatijd?

Dat snap ik. Ik merk dat bij meer mensen die ik ken.

Toch vind ik het zelf fijn dat ik tegen mezelf mag zeggen dat ik deze tijd als een moeilijke tijd ervaar.

Ik mis een gewone trein- en busrit naar mijn kinderen. Ik rijd zelf geen auto dus ik ben van mijn man afhankelijk.

Ik mis het winkelen met mijn vriendin of met mijn dochters.

Ik mis de mimiek van de gezichten in de supermarkt omdat ze verstopt zitten achter een mondkapje.

Ik mis zoveel. Ik heb gevoelens van verdriet, gemis, verlies en rouw.

Gisteravond hoorde ik een preek van Joseph Prince die mij hielp om mijn positie als christen te bepalen in deze tijd.

Ik weet dat ieders situatie anders is en dat ik gemakkelijk praten heb omdat ik met mijn man alleen thuis woon. Ik heb best wel tijd en rust om stil te gaan zitten.

Dus ik begrijp heel goed dat wat ik nu ga vertellen moeilijker uit te voeren is als je met z’n tweeën thuiswerkt in een klein huis en misschien ook nog gezegend bent met drie schattige koters die ook allemaal liefde en aandacht verdienen. Maar wie weet vind je toch wat momenten per dag.

Joseph Prince vertelde over het feit dat iedereen nu in de coronapandemie beperkt in de ruimte waarin men zich kan bewegen. En dat dat heel vervelend is voor de meeste mensen. Maar hij opende voor mij een heel nieuw perspectief door te vertellen dat we in de geestelijke wereld juist superveel ruimte hebben.

De HEER is mijn herder

O, ik ben dus een schaap. Wat vind ik daar van? Wat zie ik, wat denk en wat voel ik daarbij? Eigenlijk best lekker warm met zo’n gezellig wolletje. Knus gevoel. Dus Jezus, de Heer is een herder? Hij was toch timmerman? Ok, ok, ik ben ook nog nooit een echt schaap geweest. Zo gaat dat met beeldspraak.

Jezus is de herder van de kudde waar ik bij hoor. Ik ben dus niet alleen. Naast mij staan allerlei andere schapen. Allemaal een schaap dus. De één is niet meer of minder dan de ander. We zijn gewoon lekker schaap met z’n allen. Daar staan dus ook gewoon Joyce Meyer en Joseph Prince naast mij in de kudde? Mm …dat is even een nieuwe gedachte voor mij. Klaarblijkelijk dacht ik dat ik minder dan hen was. En nu zijn we allemáál een schaap. Dat is een eyeopener!

Hoe blij ben jij met jezelf? Hoe komt deze vraag bij jou over? Heb je daar wel eens over nagedacht? Of je blij bent met jezelf?

Ik las in veel boeken over het brein hoe veel invloed wat wij denken heeft op ons lichaam. Als wij blij zijn heeft dat effect op ons hele gestel. Dus het is, eenvoudig gezegd, gezond om blij met jezelf te zijn.

Ik wil hier wel even zeggen dat ik absoluut niet vind iemand die heel ziek is beter kan worden door blij met zichzelf te zijn. Of dat het je eigen schuld is dat je ziek bent omdat je niet blij bent met jezelf. Ik zou het verschrikkelijk vinden als je dat denkt door wat ik hier schrijf. Dat denk ik dus ABSOLUUT niet.

Ik denk wel dat als je blij met jezelf bent dat het leven dan wat fijner is voor mij en jou. Ik geloof wel dat het gezond is om blij te zijn met mijzelf. Ik geloof ook dat voortdurend mopperen op mijzelf niet goed is voor mijn lichaam en geest. Zelfcompassie is gezond. Goed voor mijzelf zorgen is gezond. Dat geloof ik.

Ik voel me vandaag somber. Ik heb nergens zin in. Er is niets waar ik blij van wordt. Ik zit op de bank, ik kijk naar buiten. Niks aan. Geen zin in koffie. Ik voel me alleen. Ik kijk op mijn telefoon, ook al geen leuke appjes. Ik baal, ik wil me zo niet voelen. 

Het voelt alsof er nooit een einde aan kan komen, aan dat gevoel. En dat voelt niet fijn. Er spelen allemaal sombere gedachten door mijn hoofd. Hoe kom ik erbij dat ik mensen zou kunnen helpen “blij met zichzelf te zijn”. Ik ben op dit moment echt niet blij met mijzelf.

Steeds als ik deze woorden zie staan op de eerste pagina van mijn site word ik een beetje aangevallen door een kritisch stemmetje in mijn hoofd. Want ja, praten helpt. Maar het helpt niet altijd!

Ik heb in mijn leven met veel mensen gepraat, urenlang soms. Vaak werden dezelfde verhalen nog eens benoemd en nog eens. Dat heeft achteraf gezien niet echt geholpen.

Heb jij dat ook wel eens? Dat je iets echt echt echt echt Niet Wilt? Nou ik heb dat nu. Ik ben met mijn webmaster bezig een nieuwe website te maken en ik moet de teksten aanleveren. Dat is zogezegd niet echt mijn ding.

Mijn ding is praten en luisteren. Niet schrijven. Maar het moet. Ik wil een website die bij de tijd is en ik wil graag mensen helpen om meer te leren zich zelf te zijn en van zichzelf te houden. En voor dat doel moet ik mezelf dus laten zien en horen.